De verschijnselen
Bij een contactallergie is de plaats van de huidafwijking zeer belangrijk. Een contactallergie uit zich altijd op plekken waar de huid het minst behaard is en waar contact is geweest met de veroorzakende stof. Dat is bij de reu vaak het scrotum. Deze huid is erg gevoelig. De huid kan rood worden, gaan ontsteken en pijn doen. Als de etensbak de oorzaak is, zal het probleem juist aan de snuit tot uiting komen. De hond helpt zelf mee met beschadigen door er vaak aan te likken. Er kunnen dan infecties bijkomen en de aandoening breidt zich uit over de buik naar voren.
Bij poezen komt nauwelijks contact allergieën voor. Katten hebben immers overal haartjes. Reacties op vlooienbanden worden wel gezien.
 |  |
Een detail van alleen de balzak ( scrotum) van een hond. De huid is precies op de plek waar hij de grond raakt, ontstoken. In dit geval was de oorzaak een allesreiniger.
Het stellen van een diagnose
De meest wetenschappelijke methode voor het stellen van een juiste diagnose is het uitvoeren van een plaktest. Bij de mens is dat eenvoudig te doen: die schuren en bijten niet aan de pleisters die 24 tot 36 uur op de rug moeten blijven zitten en vreselijk kunnen kriebelen! Honden doen dat helaas wel. De flank of de rug wordt kaalgeschoren, waarna er allemaal verschillende pleisters op worden geplakt. Onder heel veel verband proberen we dat 36 uur te laten zitten. Vaak verschuift het verband toch en is de test niet goed af te lezen. Een zeer uitvoerige anamnese en veel nadenken door de eigenaar samen met de dierenarts over mogelijke oorzakelijke verbanden, kan wel tot de juiste diagnose leiden. Een plaktest is dan gelukkig niet nodig.
De behandeling
Wanneer bij een contactallergie een bepaalde stof wordt verdacht, moet deze uit de woonomgeving van de hond verwijderd worden. In de meeste gevallen is dat niet zo lastig, bijvoorbeeld wanneer een bepaald schoonmaakmiddel de veroorzaker is. Het wordt anders wanneer er een bedrijf aan huis is waar met bepaalde stoffen wordt gewerkt.
